99. Wat is dees?

Duidelijk een mondmasker of lijk, iets om over uw ogen te doen als ge slaapt, maar… mmmm… wat is dat symbool?

Dit symbool is het symbool van het hindoeïsme. Het was recent nog in het Vlaemsche nieuws om redenen, en het leek me interessant om er een kleine post aan te wijden.

Elke religie heeft een aantal symbolen waarmee ze voorgesteld kan worden. We kennen bijvoorbeeld de verschillende kruisen als symbool voor het christendom, en een Davidster verwijst vaak naar het jodendom. Bovenstaand teken verwijst in diezelfde reeks van symbolen naar het hindoeïsme, waar we het lang geleden al een paar keer over hadden (herinner u mijn favoriete godin: KALI! I ❤ U KALI!). Maar wat is het, en wat heeft het met hindoeïsme te maken?

 

87. Wat kan ik Ignacio geven als Secret Santa?

Reading door Matthew Eaton

 

Sinds vorig jaar we er een nieuwe, bescheiden traditie bij aan ‘onze tafel’ in de leraarskamer. (Tafels in leraarskamers verdienen hun eigen blogpost, dus ik wijd niet verder uit.) We zwieren een inschrijvingsblad op tafel, laten een website namen trekken en wisselen goedkope geschenkjes met veel liefde en een kwinkslag uit. Mijn grootste vrees was om iemand te hebben die ik graag heb (en waar ik dus iets echt oprecht tofs voor zou willen vinden) maar niet zo goed ken, maar na wat onderling wisselen omwille van deftige redenen (zijn vrouw had hem getrokken, en dat is voor niemand een toffe verrassing) kreeg ik Ignacio, die ik graag heb en goed genoeg ken.

Ignacio vindt het marginaal dat ik ananas uit blik eet uit het blikje, bakt alsof hij een seizoen van The Great British Bake Off heeft gewonnen en heeft de energie van een Duracell-konijn. Hij is geen fan van stationsromans of superheldenfilms, en is zo clever en grappig dat het goed is dat ik hem ooit drie dagen dofellendig ziek gezien heb want anders zou ik waanzinnig geïntimideerd zijn. MAAR! Hij houdt, net als ik, van lezen en dingen bijleren. Dat hebben we gemeen met elkaar: de hele wereld is één grote wonderbaarlijke plek waarin werkelijk ALLES interessant kan zijn.

Dus achter de break zit zijn geschenk, maar ik ben er zeker van dat hij het wel zal willen delen met iedereen die over deze post struikelt (en anders heeft hij geen keuze dus pech): 52 interessante artikels over onze wonderbaarlijke wereld, soms met extra links naar filmpjes en podcasts (die hij niet gaat beluisteren, maar you can’t blame a girl for trying), altijd met een playlist van vijf toepasselijke liedjes.

Have fun in 2019!

83. Welke nummers van Nine Inch Nails zou Eline moet beluisteren om voorbereid te zijn voor het concert op Rock Werchter zondag?

De Trentmeister live. De T-Rez in actie. Treznor, met allemaal witte valse tanden. HELD. (Oh, en de wazige neusmens links is ATTICUS! Nine Inch Nails is Trent Reznor & Atticus Ross.)

 

 

Efkes eens iets totaal anders dan al die ernstige, doordachte en doorwrochte teksten van de laatste maanden: een blogske over muziek. En mijn favoriete muziek dan nog! Zondag ga ik RW onveilig maken ergens in de namiddag, en collega/vriendin Eline vroeg om zo eens wat nummerkes door te sturen die ze zowat zou kunnen beluisteren tegen dan, ter voorbereiding.

Maar dees blogske is ook voor u hé: welke nummers zou u eens moeten beluisteren als u Nine Inch Nails niet kent, maar wel eens een kans wil geven.

(Op voorhand al mijn excuses: ik kan niet over Trent Reznor schrijven zonder ook iets over mijzelf te vertellen. Zijn kunst raakt me tot in het diepste van mijn wezen, en mijn kennis en ervaring van zijn werk zijn onlosmakelijk verbonden met mijn kennis en ervaring van mijzelf en mijn mentale gezondheid. En eigenlijk wil ik ook geen poging doen om met feiten en bronnen af te komen. Ik besef dat zijn muziek luid en soms heel ontoegankelijk is, maar misschien kunnen mijn emoties en reflecties een gids zijn om betekenis te vinden in al dat kabaal.)

 

68.2 I Appear Missing

still uit de promoclip voor I Appear Missing

Toen Josh Homme zijn band Queens of the Stone Age doopte, wilde hij muziek maken waar vrouwen op konden dansen. Trance robot music for girls, dat was het plan.[x] Maar hoewel QOTSA altijd een sexy vibe heeft, en er heel wat nummers in haar oeuvre zitten die gewoon een excuus zijn om eens lekker luid lawaai te maken, is er altijd iets van de woestijn van Kyuss in de muziek van Homme & co blijven hangen: iets van eenzaamheid en isolement, iets van duisternis en mysterie, iets van ruwe ongepolijste menselijkheid.

Nergens is die grove korrel duidelijker dan op … Like Clockwork, het 6e studioalbum van Queens of the Stone Age uit 2013. En nergens hangt de desolate omtrek van de woestijn groter over een song heen, dan in I Appear Missing.

68.1. Wanderlust

still uit de videoclip voor Wanderlust

 

Wanderlust is één van die Duitse woorden die inherent onvertaalbaar zijn. Niet omdat je geen vertaling zou kunnen bedenken – doolverlangen, dwaalgoesting – maar omdat in de klank van het woord, in de manier waarop de letters zich om je tong krullen (of je tong zich om de letters krult) een heel universum vervat zit.

68. Hoe reduceer je 15 jaar muziek tot 5 nummers?

Niet.

Nu ja, waarom zou een mens zich überhaupt die vraag stellen? Zoals gewoonlijk is het de schuld van de vrt: Studio Brussel vraagt naar “jouw vijf van de eeuw“. En wie ben ik om stubru iets te ontzeggen?

Hier is een lijst van veel meer dan 5 nummers die in die top 5 zouden kunnen staan. Geen covers, alleen singles, elke artiest maakt slechts één verschijning in een bepaalde configuratie…

2015: Albums 5-1

“Je hebt zo van die mensen die Elbow niet goed vinden. Aan hen zal Courting the squall van Guy Garvey niet besteed zijn, niet zozeer omdat het een doorslagje is van de band, maar omdat Garveys stem nu eenmaal zo herkenbaar is dat het in eerste instantie moeilijk is om zijn soloplaat op de eigen merites te beoordelen. Wie dat wel doet ontdekt al gauw een avontuurlijke, veelzijdige plaat, die soms aanleunt bij de welbekende sound van de ambachtelijke Britten, maar vooral compacter, puntiger en springerig klinkt. Op opener Angela’s Eyes spat de speelvreugde er af, ondersteund door schelle synthesizer, op Harder Edges en Belly of the Whale zorgt een blazersectie voor joie de vivre. Af en toe klinkt Garveys hoofdbezigheid hard door. Maar eerder dan te puren uit de opzwepende bombast van The Seldom Seen Kid of de zweverige schoonheid van The Take Off and Landing of Everywhere doet het nog meest denken aan de vroegere platen, met name Asleep in the back en A cast of thousands, zoals op Unwind of Juggernaut. Guy Garvey doet wat van hem kan verwacht worden, sfeer scheppen als geen ander, met zijn karakteristieke stem, zijn prachtige teksten en muzikale warmte. Dat maakt van Courting the squall een van de beste albums van het voorbije jaar. Jammer dat net zijn concert niet kon doorgaan door de lockdown van Brussel.”

Bron: 2015: Albums 5-1

60. Hoe kijk je naar kunst?

Lena Snegireva voor haar eigen werk uit de reeks VORS

Er is niet echt één juiste manier om met kunst kom te gaan. Er zijn er een paar foute: je eigen portret erop schilderen, likken aan een schilderij en opruimen [x], bijvoorbeeld, zijn niet aan te raden. Maar echt juist? Niet echt. Anderzijds kan kunst een beetje akelig zijn als je het niet kent: het lijkt heel saai, je weet niet altijd goed waar je op moet letten, en jij wil niet degene zijn die moet toegeven dat ze niet weet waar die drie oranje bollen ‘over gaan’. Kunst roept op die manier al snel een afkeer op. En tegelijk zijn er heel veel vormen van kunst die we wel consumeren, maar waar we nooit bij stil staan: affiches op de snelweg, liedjes op de radio, de cover van een boek, een popcornfilm waar we enorm van genoten hebben…

Persoonlijk vind ik de gemakkelijkste manier om met kunst om te gaan: stap voor stap. Vandaar deze kleine gids.

25. Ken jij… ? 12 dingen die beginnen met een A.

Ken je… Strength and Discipline (c) Alice X. Zhang?

Hey Katrijn: Aardbeienjam bevat meer aardbeien dan strawberry jam. De reden? De suffix -en.

22. Is One van U2 een goede openingsdans?

de originele sleeve art voor de single

In 1992 bracht U2 het nummer One uit. Het was pas de derde single uit hun album Achtung Baby, waarop de band zichzelf opnieuw uitvond voor een nieuw decennium, maar het was meteen een knaller van een hit.