109. Wat is victim blaming (en waarom zou je het doen)?

Stephanie Hadley, In Other Words, 2013 [x]

We hebben het allemaal al wel eens gehoord. Dikke mensen die niet comfortabel kunnen zitten op een vliegtuig krijgen te horen dat ze dan misschien maar eens moeten afvallen. Homo’s die op straat lastig gevallen worden, moeten zich maar eens normaal gedragen zoals iedereen. Hijabi’s die gewoon willen gaan studeren aan de unief met hun hoofddoek moeten gewoon hun hoofddoek afdoen, als ze dat zo graag willen. Een meisje dat aangerand wordt, krijgt al snel de vraag Heb je wel duidelijk nee gezegd? Jamaar, was dat wel duidelijk?

Dat heet victim blaming, en deze week waren er twee voorbeelden van victim blaming constant in het nieuws, het éne al duidelijker en simpeler dan het ander. Er was Jan Jambon die vond dat het de fout was van de jongeren die in Spanje ziek geworden waren omdat ze hun gezond verstand niet gebruikt hadden, en er waren de hongerstakers in de Begijnkerk die dan maar hadden terug naar huis moeten gaan toen ze uitgeprocedeerd waren. Als je buikgevoel nu zegt: Ho, maar dat zijn twee heel verschillende situaties, dan geef ik je zeker gelijk. Maar dat ze niet zo verschillend zijn als ze lijken… dat ga ik proberen aan te tonen in wat volgt.

98. Wat is het Raam van Overton en hoe helpen memes om het te openen?

Khizr en Ghazala Khan voor een portret van hun zoon Humayun Khan tijdens de Democratische Conventie. (Lucy Nicholson)

 

Ik heb al een paar keer geschreven over politieke correctheid, een term die haar roots heeft in rechts-conservatieve Amerikaanse anti-Clinton propaganda en dus niet zo neutraal is als ze lijkt. (Hier, bijvoorbeeld.) Maar de term heeft ook een wetenschappelijke tegenhanger: the Overton window. Daar heb je wellicht al eens over gehoord, en als we het willen hebben over mediawijsheid en hoe we best met propaganda omgaan, dan werpen we best eens een blik op dat raam.

92. Waarom zijn sommige mensen te dik?

Wrong Century van Tomas Kucerovsky

Het is een vraag die eigenlijk niet heel veel gesteld wordt. Mensen zijn te dik, dat wordt geobserveerd, en dan switchen vrienden, collega’s, dokters, journalisten, interviewers en internetcommentatoren meteen naar En wat gaan we daar nu aan doen? En het lijkt alsof die twee dingen hetzelfde zijn. Je geeft de raad om gezonder te eten omdat je denkt dat iemand te dik is door ongezond te eten. Je geeft de raad om meer te sporten omdat je denkt dat iemand te weinig beweegt. Maar is dat wel zo?

 

91. Wat is mindfulness?

Je hoort het overal tegenwoordig: rugpijn, een dipje, burn-out, stress…? Heb je al eens mindfulness geprobeerd? Meestal krijg je dan een boekje of een stel CD’s, of het adres van de stresskliniek in Antwerpen, of een stapel goedbedoelde Flow magazines. Maar mindfulness is geen snelle coole oplossing, en eigenlijk is het ook helemaal niet zo nieuw als het lijkt.

88. Wat is suïcidale ideatie?

Dit is wellicht de enige tekst waar ik ooit een trigger warning voor ga geven, maar hier is ze: lees alleen verder als je je veilig voelt en weet dat je gedachten van jou zijn en niet gemakkelijk beïnvloedbaar vandaag.

Lees niet verder als je weet dat lezen over zelfdoding voor jou gemakkelijk uitmondt in gedachtespiralen of kopieergedrag en je je op dit moment niet veilig voelt of geen controle hebt over je gedachten en gedrag.

Deze tekst heeft als doel om mensen te informeren over het proces waardoor mensen een suïcidepoging ondernemen. Heb je hulp nodig, dan kan je hier terecht: de zelfmoordlijn.

87. Wat kan ik Ignacio geven als Secret Santa?

Reading door Matthew Eaton

 

Sinds vorig jaar we er een nieuwe, bescheiden traditie bij aan ‘onze tafel’ in de leraarskamer. (Tafels in leraarskamers verdienen hun eigen blogpost, dus ik wijd niet verder uit.) We zwieren een inschrijvingsblad op tafel, laten een website namen trekken en wisselen goedkope geschenkjes met veel liefde en een kwinkslag uit. Mijn grootste vrees was om iemand te hebben die ik graag heb (en waar ik dus iets echt oprecht tofs voor zou willen vinden) maar niet zo goed ken, maar na wat onderling wisselen omwille van deftige redenen (zijn vrouw had hem getrokken, en dat is voor niemand een toffe verrassing) kreeg ik Ignacio, die ik graag heb en goed genoeg ken.

Ignacio vindt het marginaal dat ik ananas uit blik eet uit het blikje, bakt alsof hij een seizoen van The Great British Bake Off heeft gewonnen en heeft de energie van een Duracell-konijn. Hij is geen fan van stationsromans of superheldenfilms, en is zo clever en grappig dat het goed is dat ik hem ooit drie dagen dofellendig ziek gezien heb want anders zou ik waanzinnig geïntimideerd zijn. MAAR! Hij houdt, net als ik, van lezen en dingen bijleren. Dat hebben we gemeen met elkaar: de hele wereld is één grote wonderbaarlijke plek waarin werkelijk ALLES interessant kan zijn.

Dus achter de break zit zijn geschenk, maar ik ben er zeker van dat hij het wel zal willen delen met iedereen die over deze post struikelt (en anders heeft hij geen keuze dus pech): 52 interessante artikels over onze wonderbaarlijke wereld, soms met extra links naar filmpjes en podcasts (die hij niet gaat beluisteren, maar you can’t blame a girl for trying), altijd met een playlist van vijf toepasselijke liedjes.

Have fun in 2019!

84. Wat is een angststoornis?

Een comic van Gemma Correll

 

Na depressie en ASS, tijd voor nog eens een blogje over mentale gezondheid. En lekker dicht bij huis dit keer: de angststoornis! Mijn goede vriend, die mij flink probeert te helpen om een veilig leven te leiden maar me daardoor keer op keer (op keer op keer) de stuipen op het lijf jaagt.

72. Ken je… 48 dingen met een D?

Harry Potter Umbrella door deakazu @ deviantart

Dadaïsme, ken je dat? De kans is heel groot dat de naam je niks zegt – dadaïsme, het klinkt als een vreemde religieuze sekte waarbij volwassen in babytaal spreken om dichter bij hun goddelijke oorsprong te komen of zoiets. Maar je kent ongetwijfeld resultaten van het dadaïsme. Een pissijn bijvoorbeeld. Een BOEM! PAUKENSLAG! Of, geïnspireerd door de beweging: een mosselpot.

Dadaïsme was een heel rebelse kunststroming aan het begin van de 20^e eeuw. Ze kwam op samen met dingen als kubisme (denk die vreemde uit driehoeken bestaande vrouwen van Picasso [x]), surrealisme (al die smeltende horloges in het werk van Dalí [x] of de pijp van Magritte [x]) en mijn geliefde Italiaanse futurisme (van mijn thesis).

68.2 I Appear Missing

still uit de promoclip voor I Appear Missing

Toen Josh Homme zijn band Queens of the Stone Age doopte, wilde hij muziek maken waar vrouwen op konden dansen. Trance robot music for girls, dat was het plan.[x] Maar hoewel QOTSA altijd een sexy vibe heeft, en er heel wat nummers in haar oeuvre zitten die gewoon een excuus zijn om eens lekker luid lawaai te maken, is er altijd iets van de woestijn van Kyuss in de muziek van Homme & co blijven hangen: iets van eenzaamheid en isolement, iets van duisternis en mysterie, iets van ruwe ongepolijste menselijkheid.

Nergens is die grove korrel duidelijker dan op … Like Clockwork, het 6e studioalbum van Queens of the Stone Age uit 2013. En nergens hangt de desolate omtrek van de woestijn groter over een song heen, dan in I Appear Missing.

67.Waarom kan mijn vriend met autisme geen lucifers tellen zoals Dustin Hoffman in Rain Man?

Een symbool voor autisme is de kleurrijke puzzel, hier gefotografeerd door thisfleshavenged @deviantART.

Omdat Dustin Hoffman in Rain Man geen autisme heeft, maar savantsyndroom. Maar wat doet het dan wel, autisme?