111. Waarom censureert de vrt oude afleveringen van F.C. De Kampioenen?

l

Het is weer zover: CANCEL CULTURE! POLITICAL CORRECTNESS GONE MAD! Mogen we nog íets zeggen, misschien?

Een storm in een glas water, maar een storm die ons iets vertelt over de manier waarin we in onze samenleving met waarden en de daarbij horende normen omgaan. En dus: interessant voor ons om eens te bekijken.

Waar gaat het over? De vrt besliste om 16 van de 273 aflevering van de langlopende komische serie F.C. De Kampioenen niet langer uit te zenden. Ik zeg ‘de vrt’, maar eigenlijk is het niet de openbare instelling zelf die daarvoor koos, maar de programmacharterraad van de vrt, die bestaat uit tv-makers en die op basis van klachten van kijkers naar programma’s kijkt en checkt of ze wel overeenkomen met het charter van de vrt.

Dat charter vind je gewoon op de website van de vrt. Dat is immers een publieke instelling, en die wordt betaald met belastinggeld, en dus is het logisch dat burgers een beetje mee kunnen volgen hoe dat geld besteed wordt. Je vindt het charter hier.

106. And now for something completely different: Wie is de tofste grote historische figuur?

Na een supersuccesvolle chips-off probeert De Broer nu een top 100 van belangrijke historische figuren samen te stellen. Je vindt alle informatie hier, de deadline is 15 juni 2020. Jaja, ik zit knal op de deadline, maar het is moelijk mannekes. Denk efkes mee met mij na…

99. Wat is dees?

Duidelijk een mondmasker of lijk, iets om over uw ogen te doen als ge slaapt, maar… mmmm… wat is dat symbool?

Dit symbool is het symbool van het hindoeïsme. Het was recent nog in het Vlaemsche nieuws om redenen, en het leek me interessant om er een kleine post aan te wijden.

Elke religie heeft een aantal symbolen waarmee ze voorgesteld kan worden. We kennen bijvoorbeeld de verschillende kruisen als symbool voor het christendom, en een Davidster verwijst vaak naar het jodendom. Bovenstaand teken verwijst in diezelfde reeks van symbolen naar het hindoeïsme, waar we het lang geleden al een paar keer over hadden (herinner u mijn favoriete godin: KALI! I ❤ U KALI!). Maar wat is het, en wat heeft het met hindoeïsme te maken?

 

97. Kunnen toelatingsproeven voor het hoger onderwijs ooit democratisch zijn? (En ook: denkt Ben Weyts dat onderwijzen lijkt op pensen draaien?)

Zoals wel vaker gebeurt, was de aanleiding voor deze blogpost mijn spontane buikgevoelreactie op het programma dat als mijn alarm dient ’s ochtends – Radio 1′s De Ochtend, en meer bepaald de aankondiging van een gesprek met minister Ben Weyts over toelatingsproeven voor alle richtingen in het hoger onderwijs. Niet dat ik dat gesprek beluisterd heb: ik moest vuilniszakken buiten zetten en douchen enzo, en ik heb al jaren een mening over toelatingsproeven voor het hoger onderwijs en die zal niet snel veranderen. Maar omdat ik intellectueel eerlijk probeer te zijn, nam ik me voor om vandaag de tijd te nemen om daar nu eens even zonder buikgevoel over na te denken en de ideeën rond die toelatingsproeven op een rijtje te zetten.

Dat ging niet zoals ik verwachtte: ik stootte op een artikel over de lerarenopleidingen en vond daarin het zaadje van alles wat er over de andere richtingen te zeggen valt. Dus om te beginnen: efkes een detoureke langs mijne côté. Maar ik beloof, op het einde, beschamende anekdotes over de academische carrière van ieders favoriete juf godsdienst. (Ik, dat ben ik.)

95. Zijn boerka’s en niqabs een aanslag op onze vrijheid?

 

Geen idee waarom hier een mooie foto van een zeekoe staat? Don’t worry, you will. Voor wie foto’s wil van onvrije vrouwen die een aanslag plegen op onze vrijheid: scroll voorbij de vijftien kilometer tekst voor een heleboel foto’s onderaan. Spoiler alert: u zal vrouwen zien die geen brood kunnen kopen.

 

Deze week, terwijl ik hard aan het schrijven was aan mijn cursus voor het 6^e jaar volgens het Nieuwe Leerplan Versie 2.0, passeerde deze headline mij, maar ze bleef hangen: Gezichtsbedekkende kledij als boerka of nikab is een aanslag op onze vrijheid, geen bewijs ervan.

Dat vind ik dan razend interessant, want dit is iemand die blijkbaar weet wat vrijheid is. Zelf ben ik daar helemaal niet uit, dus ik heb doorgeklikt (en bewezen dat ik zeer gevoelig ben aan clickbait) en het artikel in mijn favorieten gezet om het eens te lezen op een rustig moment. Dat blijkt dan een vrijdagavond te zijn na een gezellige babbel met een goede vriend over o.a. vrijheid en verlichting, en hoe autonomie ons allemaal heel erg angstig maakt.

Het blijkt een opiniestuk van politicus Maurits Vande Reyde, die voor Open-VLD zetelt in het Vlaams Parlement. Extra interessant, want laten liberalen degenen zijn die onze samenleving bij uitstek rond onze burgerlijke vrijheden (vrijheid van meningsuiting, vrijheid tot organisatie, godsdienstvrijheid e.d.) willen organiseren.

87. Wat kan ik Ignacio geven als Secret Santa?

Reading door Matthew Eaton

 

Sinds vorig jaar we er een nieuwe, bescheiden traditie bij aan ‘onze tafel’ in de leraarskamer. (Tafels in leraarskamers verdienen hun eigen blogpost, dus ik wijd niet verder uit.) We zwieren een inschrijvingsblad op tafel, laten een website namen trekken en wisselen goedkope geschenkjes met veel liefde en een kwinkslag uit. Mijn grootste vrees was om iemand te hebben die ik graag heb (en waar ik dus iets echt oprecht tofs voor zou willen vinden) maar niet zo goed ken, maar na wat onderling wisselen omwille van deftige redenen (zijn vrouw had hem getrokken, en dat is voor niemand een toffe verrassing) kreeg ik Ignacio, die ik graag heb en goed genoeg ken.

Ignacio vindt het marginaal dat ik ananas uit blik eet uit het blikje, bakt alsof hij een seizoen van The Great British Bake Off heeft gewonnen en heeft de energie van een Duracell-konijn. Hij is geen fan van stationsromans of superheldenfilms, en is zo clever en grappig dat het goed is dat ik hem ooit drie dagen dofellendig ziek gezien heb want anders zou ik waanzinnig geïntimideerd zijn. MAAR! Hij houdt, net als ik, van lezen en dingen bijleren. Dat hebben we gemeen met elkaar: de hele wereld is één grote wonderbaarlijke plek waarin werkelijk ALLES interessant kan zijn.

Dus achter de break zit zijn geschenk, maar ik ben er zeker van dat hij het wel zal willen delen met iedereen die over deze post struikelt (en anders heeft hij geen keuze dus pech): 52 interessante artikels over onze wonderbaarlijke wereld, soms met extra links naar filmpjes en podcasts (die hij niet gaat beluisteren, maar you can’t blame a girl for trying), altijd met een playlist van vijf toepasselijke liedjes.

Have fun in 2019!

82. Zijn de ouders van Mawda (mee) verantwoordelijk voor de dood van hun kind (en maakt dat De Wever minder polariserend)?

Dit is Mawda Shamdin. Ze werd twee jaar oud. Bart De Wever begrijpt niet waarom het polariserend is haar ouders er van te beschuldigen dat dit hun eigen fout is.

 

“Ik zou niet weten wat er polariserend is aan mijn uitspraken. De emoties en sentimenten worden naar mijn mening hier misbruikt voor politieke doeleinden. Het is niet de eerste keer dat de dood van een kind wordt aangehaald om een opengrenzenbeleid te promoten.”

Dit is Bart De Wever op 25 mei, naar aanleiding van zijn eerdere uitspraken rond het meisje Mawda (2) dat tijdens een politieachtervolging neergeschoten werd en overleed aan haar verwondingen.

De partijvoorzitter van NV-A is verward en vraagt om verduidelijking. Welaan, meneer De Wever, u vraagt? Wij draaien.

78. Wat is zo slecht aan een Gutmensch?

Een zeldzaam portret van de Gutmensch zonder zijn opgestoken vingertje.

 

 

Het is weer zover! Een nieuwe week, een nieuwe column aan het ontbijt die mij aan het schrijven zet. Deze week: Maarten Boudry over de Gutmensch. Ja, ik weet het, we hebben Boudry al gehad [x], maar aangezien ik de laatste weken heel veel gelezen heb over de retoriek van rechts in Europa, dacht ik dat het weleens interessant zou kunnen zijn om een stukje van die retoriek te analyseren.

74.Wat is er mis met…? Enkele objectieve kanttekeningen bij “Links kan gewoon niet tegen zijn verlies”.

Normaal gezien houd ik me aan de grenzen van deze blog: ik kies een onderwerp, meestal iets levensbeschouwelijk of uit het brede veld van de kunst, en probeer heel kort en bondig en met lekker veel diverse bronnen iets zinvols te vertellen hierover. In mijn achterhoofd zitten mijn leerlingen, van een derde economie tot een zesde sociaal-technische wetenschappen. Het idee is om laagdrempelig te zijn maar niet kinderlijk, informatief maar toch ook een beetje leuk om te lezen.

Daardoor sneuvelen veel ideeën bij voorbaat. Heel vaak kriebelt het om iets breed maatschappelijks te bespreken of een concrete uitspraak, of ergens mijn eigen licht over te laten schijnen, maar dan houd ik me in en vloek ik een beetje op Facebook. Maar toen ik gisteren struikelde over dit interview, bedacht ik me dat objectief zijn net heel erg nuttig kan zijn om een subjectief punt te maken.

Mijn subjectieve punt is dit: Maarten Boudry is een slechte filosoof (in dit interview), en zegt ethisch onverantwoorde dingen.

En hier volgt mijn objectieve analyse. [Ik ga me beperken tot Boudry’s aandeel in het interview, want alleen hij moet zich aan filosofische standaarden houden, en tot wat er in dit interview neergeschreven staat. Hopelijk heeft hij zelf niet alles exact gezegd zoals het er staat, en geen toestemming gegeven dit zo te publiceren.]

 

 

68.1. Wanderlust

still uit de videoclip voor Wanderlust

 

Wanderlust is één van die Duitse woorden die inherent onvertaalbaar zijn. Niet omdat je geen vertaling zou kunnen bedenken – doolverlangen, dwaalgoesting – maar omdat in de klank van het woord, in de manier waarop de letters zich om je tong krullen (of je tong zich om de letters krult) een heel universum vervat zit.