115 X dingen om over te reflecteren… 2: Wees kritisch voor Amerikaanse media, die zijn anders dan Europese, Israëlische, Palestijnse of Arabische. (M.a.w. wees kritisch voor alle media). En luister misschien niet teveel naar Sarah Silvermann?

foto van een kogelinslag in een wagen in de Kfar Aza kibboets in Zuid-Israël (Violeta Santos Moura)

Eén van mijn favoriete podcasts is The Daily Zeitgeist, ooit begonnen bij Cracked.com en nu al enkele jaren gepresenteerd door Jack O’Brien en Miles Grey. In de aflevering van 19 oktober had Miles komiek en podcaster Matt Lieb te gast om de trends op twitter te bespreken, een verkorte versie van de langere show, en één van de items was een tweet van de Amerikaanse actrice en komiek Sarah Silverman. Zij schreef iets over het conflict in Israël dat heel wat tegenstand opwekte, nl. dat Israël het recht heeft om de waterkraan dicht te draaien in Gaza zolang Hamas de gijzelaars niet vrijlaat, en dat Israël dat water sowieso al gratis geeft terwijl het dat niet moet doen. Silvermann stelt dat als Hamas geen miljarden dollars zou uitgeven aan terrorisme, ze zelf de infrastructuur zouden kunnen bouwen om aan water te geraken.

101. Is het terecht om Theo Franckens transfobe tweet te vergelijken met Nazi-Duitsland?

 

Er was weer wat gedoe over: Theo had nog eens zijn beste Nederlands boven gehaald, en postte bovenstaande tweet. Er kwamen reacties van het type “Uw ruimdenkendheid siert u” en “Echte man Theo heeft gesproken.” Er waren ook andere reacties, zoals deze: “een sneu persoon met een mindset uit de jaren 30. 1930 welteverstaan.”

Het is niet de eerste keer dat Francken zich mispakt aan de mogelijke backlash op dit soort tweets. In 2018 was hij veel explicieter homofoob en transfoob in reactie op sexy lingerie voor mannen, en de backlash was toen ook groter. Is het vooruitgang dat hij dit keer bescheidener tweet en de tweet sneller verwijdert? Is de vergelijking met Nazi-Duitsland terecht?

 

 

92. Waarom zijn sommige mensen te dik?

Wrong Century van Tomas Kucerovsky

Het is een vraag die eigenlijk niet heel veel gesteld wordt. Mensen zijn te dik, dat wordt geobserveerd, en dan switchen vrienden, collega’s, dokters, journalisten, interviewers en internetcommentatoren meteen naar En wat gaan we daar nu aan doen? En het lijkt alsof die twee dingen hetzelfde zijn. Je geeft de raad om gezonder te eten omdat je denkt dat iemand te dik is door ongezond te eten. Je geeft de raad om meer te sporten omdat je denkt dat iemand te weinig beweegt. Maar is dat wel zo?

 

79. Hoe help ik in de strijd tegen slavernij?

Vreemde vraag? Slavernij is afgeschaft, toch? Wel… moord en diefstal zijn ook verboden. Betekent dit dat het niet meer gebeurt? Wel integendeel. Maar terwijl wij niets veel kunnen doen aan mensen die doden en stelen, kunnen wij wel iets doen aan slavernij. Gelukkig maar, want anders zou dit het meest miserabele stuk zijn dat ik al op deze blog gepost heb. Dat is het nog steeds, maar hou moed: er zit een lichtpuntje aan het einde. (Hint: dat lichtpuntje ben jij.)

44. Wo sind die Mauern?

De Val van de Berlijnse Muur. Voor kinderen van de jaren ’80, zoals ik, was het een verbijsterend gegeven. Tot op dat moment was ‘oorlog’ voor mij iets wat heel ver weg gebeurde: ver weg in de tijd, zoals ‘toen mijn grootouders nog jong waren’, of ver weg op de kaart van de wereld. Met oude mensen, in zwart-wit beelden. Of met zwarte mensen, In Zaïre. En plots was er die muur, die stukje bij beetje werd afgebroken. En daarmee kwam het besef: oorlog is meer dan schieten en doden. Oorlog is mensen scheiden van elkaar, van wat ze liefhebben. Oorlog is grenzen maken waar er eigenlijk geen grenzen zijn: tussen rassen, talen, arm en rijk, links en rechts, groot en klein, blond en bruin. Een muur in het midden van een stad.

37. Hoe maak je van egoïsme een aanvaardbare politieke theorie?

Ayn Rand

Amerikaanse politiek is een beetje anders dan, bijvoorbeeld, de Belgische. Waar wij soms maandenlange onderhandelingen hebben over coalitieakkoorden die zorgen voor een balans tussen verschillende visies op politiek maar die ook de peper uit zo’n politiek programma halen, heeft men in de V.S. een winner takes all-systeem. In dat systeem krijgt de partij die de meerderheid (50+1) van de stemmen heeft, het presidentschap. Daardoor zijn er eigenlijk maar twee échte partijen in de V.S., die het telkens tegen elkaar opnemen. Maar er zijn niet maar twee visies op politiek, ook niet in de V.S. En dit betekent dat je als Amerikaan heel goed moet weten aan wie je je stem geeft voor je het hokje binnenwandelt, want een partijprogramma dekt de lading vaak helemaal niet.