95. Zijn boerka’s en niqabs een aanslag op onze vrijheid?

 

zeekoe

Geen idee waarom hier een mooie foto van een zeekoe staat? Don’t worry, you will. Voor wie foto’s wil van onvrije vrouwen die een aanslag plegen op onze vrijheid: scroll voorbij de vijftien kilometer tekst voor een heleboel foto’s onderaan. Spoiler alert: u zal vrouwen zien die geen brood kunnen kopen.

 

Deze week, terwijl ik hard aan het schrijven was aan mijn cursus voor het 6e jaar volgens het Nieuwe Leerplan Versie 2.0, passeerde deze headline mij, maar ze bleef hangen: Gezichtsbedekkende kledij als boerka of nikab is een aanslag op onze vrijheid, geen bewijs ervan.

Dat vind ik dan razend interessant, want dit is iemand die blijkbaar weet wat vrijheid is. Zelf ben ik daar helemaal niet uit, dus ik heb doorgeklikt (en bewezen dat ik zeer gevoelig ben aan clickbait) en het artikel in mijn favorieten gezet om het eens te lezen op een rustig moment. Dat blijkt dan een vrijdagavond te zijn na een gezellige babbel met een goede vriend over o.a. vrijheid en verlichting, en hoe autonomie ons allemaal heel erg angstig maakt.

Het blijkt een opiniestuk van politicus Maurits Vande Reyde, die voor Open-VLD zetelt in het Vlaams Parlement. Extra interessant, want laten liberalen degenen zijn die onze samenleving bij uitstek rond onze burgerlijke vrijheden (vrijheid van meningsuiting, vrijheid tot organisatie, godsdienstvrijheid e.d.) willen organiseren.

Lees verder

55. Est-ce que #jesuisatena?

Free Atena Farghadani

Atena Farghadani

Selectieve verontwaardiging. In een tijdperk van twitter en tumblr en instant alles, zijn we daar heel erg goed in geworden. Iemand misspreekt zich of gebruikt een term die aanstootgevend is, en binnen het uur wordt er om ontslag gevraagd en met represailles gedreigd, tot er een afdoende deemoedige verontschuldiging komt. En wanneer een handvol dwazen een aanslag plegen in Parijs, komen zelfs de notoir asociale Merkel en haar internationale poëziealbum op straat.

Maar cartoonisten werken zich dagelijks in nesten, in landen waar ze niet verheerlijkt worden als verdedigers van de waarden van de verlichte westerse staat, maar waar kunst nog bekeken wordt als wat het is: subversief, gevaarlijk, potentieel revolutionair. Waar de daad van pen op papier te zetten niet gewoon een beetje symbolisch puberaal pestgedrag is, zoals in het geval van de cartoonisten van Charlie Hebdo, maar een echte daad van verzet.

Landen zoals Iran. Kunstenaars zoals Atena Farghadani. Lees verder