111. Waarom censureert de vrt oude afleveringen van F.C. De Kampioenen?

l

Het is weer zover: CANCEL CULTURE! POLITICAL CORRECTNESS GONE MAD! Mogen we nog íets zeggen, misschien?

Een storm in een glas water, maar een storm die ons iets vertelt over de manier waarin we in onze samenleving met waarden en de daarbij horende normen omgaan. En dus: interessant voor ons om eens te bekijken.

Waar gaat het over? De vrt besliste om 16 van de 273 aflevering van de langlopende komische serie F.C. De Kampioenen niet langer uit te zenden. Ik zeg ‘de vrt’, maar eigenlijk is het niet de openbare instelling zelf die daarvoor koos, maar de programmacharterraad van de vrt, die bestaat uit tv-makers en die op basis van klachten van kijkers naar programma’s kijkt en checkt of ze wel overeenkomen met het charter van de vrt.

Dat charter vind je gewoon op de website van de vrt. Dat is immers een publieke instelling, en die wordt betaald met belastinggeld, en dus is het logisch dat burgers een beetje mee kunnen volgen hoe dat geld besteed wordt. Je vindt het charter hier.

102. Waarom is integreren in een nieuwe (sub)cultuur zo moeilijk?

DE scène uit Pride & Prejudice die menig vrouwenhart deed sneller slaan: OOGCONTACT! HANDCONTACT! *swoon*

 

Iets met normen en waarden, dat hoor je toch regelmatig: ze moeten zich aanpassen aan onze normen en waarden; ze moeten onze cultuur respecteren. Dat soort dingen. Het lijkt voor de hand liggend: als je bij iemand thuis wordt uitgenodigd, dan pas je je aan aan de gewoonten van dat huis. Boom, discussie gedaan.

Maar is dat wel zo gemakkelijk? En hoe weet je wat de gewoonten van het huis zijn als je nooit fouten mag maken zodat je kan bijleren? (En wat is dat met die foto’s uit Pride and Prejudice van Joe Wright?)

Om die vragen te beantwoorden moeten we eventjes eerst een omweg maken langs het idee van moraliteit, en hoe dat werk op het niveau van een samenleving.

 

95. Zijn boerka’s en niqabs een aanslag op onze vrijheid?

 

Geen idee waarom hier een mooie foto van een zeekoe staat? Don’t worry, you will. Voor wie foto’s wil van onvrije vrouwen die een aanslag plegen op onze vrijheid: scroll voorbij de vijftien kilometer tekst voor een heleboel foto’s onderaan. Spoiler alert: u zal vrouwen zien die geen brood kunnen kopen.

 

Deze week, terwijl ik hard aan het schrijven was aan mijn cursus voor het 6^e jaar volgens het Nieuwe Leerplan Versie 2.0, passeerde deze headline mij, maar ze bleef hangen: Gezichtsbedekkende kledij als boerka of nikab is een aanslag op onze vrijheid, geen bewijs ervan.

Dat vind ik dan razend interessant, want dit is iemand die blijkbaar weet wat vrijheid is. Zelf ben ik daar helemaal niet uit, dus ik heb doorgeklikt (en bewezen dat ik zeer gevoelig ben aan clickbait) en het artikel in mijn favorieten gezet om het eens te lezen op een rustig moment. Dat blijkt dan een vrijdagavond te zijn na een gezellige babbel met een goede vriend over o.a. vrijheid en verlichting, en hoe autonomie ons allemaal heel erg angstig maakt.

Het blijkt een opiniestuk van politicus Maurits Vande Reyde, die voor Open-VLD zetelt in het Vlaams Parlement. Extra interessant, want laten liberalen degenen zijn die onze samenleving bij uitstek rond onze burgerlijke vrijheden (vrijheid van meningsuiting, vrijheid tot organisatie, godsdienstvrijheid e.d.) willen organiseren.

55. Est-ce que #jesuisatena?

Atena Farghadani

Selectieve verontwaardiging. In een tijdperk van twitter en tumblr en instant alles, zijn we daar heel erg goed in geworden. Iemand misspreekt zich of gebruikt een term die aanstootgevend is, en binnen het uur wordt er om ontslag gevraagd en met represailles gedreigd, tot er een afdoende deemoedige verontschuldiging komt. En wanneer een handvol dwazen een aanslag plegen in Parijs, komen zelfs de notoir asociale Merkel en haar internationale poëziealbum op straat.

Maar cartoonisten werken zich dagelijks in nesten, in landen waar ze niet verheerlijkt worden als verdedigers van de waarden van de verlichte westerse staat, maar waar kunst nog bekeken wordt als wat het is: subversief, gevaarlijk, potentieel revolutionair. Waar de daad van pen op papier te zetten niet gewoon een beetje symbolisch puberaal pestgedrag is, zoals in het geval van de cartoonisten van Charlie Hebdo, maar een echte daad van verzet.

Landen zoals Iran. Kunstenaars zoals Atena Farghadani.

37. Hoe maak je van egoïsme een aanvaardbare politieke theorie?

Ayn Rand

Amerikaanse politiek is een beetje anders dan, bijvoorbeeld, de Belgische. Waar wij soms maandenlange onderhandelingen hebben over coalitieakkoorden die zorgen voor een balans tussen verschillende visies op politiek maar die ook de peper uit zo’n politiek programma halen, heeft men in de V.S. een winner takes all-systeem. In dat systeem krijgt de partij die de meerderheid (50+1) van de stemmen heeft, het presidentschap. Daardoor zijn er eigenlijk maar twee échte partijen in de V.S., die het telkens tegen elkaar opnemen. Maar er zijn niet maar twee visies op politiek, ook niet in de V.S. En dit betekent dat je als Amerikaan heel goed moet weten aan wie je je stem geeft voor je het hokje binnenwandelt, want een partijprogramma dekt de lading vaak helemaal niet.