Eleonora van Aquitanië

De tand des tijds

Eleonora van Aquitanië

Geschiedenis was gedurende een lange periode overheersend een zaak van en voor (en over) mannen. Daarmee is niet gezegd dat vrouwen geen cruciale rol hebben gespeeld in het verleden. Alleen was het hoofdpodium lange tijd hoofdzakelijk een zaak van mannen (zelfs letterlijk, gezien het feit dat vrouwenrollen in pakweg de toneelstukken van Shakespeare door jonge knapen werden gespeeld). Maar de geschiedenis kent ook voorbeelden van sterke vrouwen die de tand des tijds zonder enige moeite hebben doorstaan. Eleonora van Aquitanië (1122-1204) is ongetwijfeld een van hen.

Van most eligible bachelorette tot koningin (in twee delen)

Reeds in haar tienerjaren kwam Eleonora in het centrum van de Europese politiek te staan. Na de dood van haar vader, hertog Willem X van Aquitanië, werd zij toevertrouwd aan de koning van Frankrijk Lodewijk VI, bijgenaamd Le Gros (De dikke), die meteen een opportuniteit zag door haar uit te huwelijken aan…

View original post 1.518 woorden meer

74.Wat is er mis met…? Enkele objectieve kanttekeningen bij “Links kan gewoon niet tegen zijn verlies”.

Normaal gezien houd ik me aan de grenzen van deze blog: ik kies een onderwerp, meestal iets levensbeschouwelijk of uit het brede veld van de kunst, en probeer heel kort en bondig en met lekker veel diverse bronnen iets zinvols te vertellen hierover. In mijn achterhoofd zitten mijn leerlingen, van een derde economie tot een zesde sociaal-technische wetenschappen. Het idee is om laagdrempelig te zijn maar niet kinderlijk, informatief maar toch ook een beetje leuk om te lezen.

Daardoor sneuvelen veel ideeën bij voorbaat. Heel vaak kriebelt het om iets breed maatschappelijks te bespreken of een concrete uitspraak, of ergens mijn eigen licht over te laten schijnen, maar dan houd ik me in en vloek ik een beetje op Facebook. Maar toen ik gisteren struikelde over dit interview, bedacht ik me dat objectief zijn net heel erg nuttig kan zijn om een subjectief punt te maken.

Mijn subjectieve punt is dit: Maarten Boudry is een slechte filosoof (in dit interview), en zegt ethisch onverantwoorde dingen.

En hier volgt mijn objectieve analyse. [Ik ga me beperken tot Boudry’s aandeel in het interview, want alleen hij moet zich aan filosofische standaarden houden, en tot wat er in dit interview neergeschreven staat. Hopelijk heeft hij zelf niet alles exact gezegd zoals het er staat, en geen toestemming gegeven dit zo te publiceren.]