Een Rohingya-vrouw loopt met een parasol door het vluchtelingenkamp. (Reuters/ Minzayar)
Na de Yezidi’s in Iraaks Koerdistan, nu even de Indische Oceaan over, naar Myanmar. Daar wonen de Rohingya, een kleine etnische moslimminderheid die al decennia als tweederangsburgers leven in hun eigen land.
De Rohingya zijn een etnische en religieuze minderheid in Myanmar, voornamelijk terug te vinden in Rakhine. Er zijn ca. 1.3 miljoen Rohingya in Myanmar, dat slechts 4% praktiserende moslims telt, en voor de rest overwegend boeddhistisch is (naar schatting 90%). Er is onduidelijkheid en onenigheid over hun afstamming of oorsprong [x], één van de redenen waarom ze door de Birmaanse overheid niet als volwaardige inwoners beschouwd worden, al was er al sprake van islamitische aanwezigheid in de regio sinds de 8e eeuw. De Rohingya spreken een gelijknamige taal, die verwant is aan het Bengaals.
In 1947 werd een Mujahedinbeweging opgericht, die als doel had een onafhankelijke islamitische staat uit te roepen in Arakan (het huidige Rakhine), en een aanhechting te zoeken met toenmalige Oost-Pakistan (het huidige Bangladesh) [x]. Deze beweging komt op de hielen van een gruwelijke episode uit de Tweede Wereldoorlog, waarbij na het terugtrekken van de Britse koloniale troepen interne gevechten ontstonden tussen de verschillende etnische groepen in de regio, gepaard met plundertochten door de Japanse bezetters [x]. Hierdoor raakten heel wat oorspronkelijke inwoners ontheemd, en vluchtten naar Bangladesh (wat wellicht ook het hele Bengali-verhaal mee verklaart).
De onderdrukking van de Rohingya begon in 1962, met de installatie van de militaire junta. Het land beschouwde van dat moment zijn Rohingya-minderheid als ongewenst, en indringers. Ze worden ook wel schimpend ‘Bengali’s’ genoemd, een verwijzing naar hun vermeende roots als migranten in het land. In 1982 werd de Rohingya alle burgerrechten ontzegd.
De onderdrukking van de Rohingya-minderheid gaat ver: Rohingya hebben toestemming van de staat nodig om te trouwen of meer dan twee kinderen te hebben, worden gearresteerd wanneer ze voor hun rechten trachten op te komen [x] en velen onder hen (mogelijks zoveel als 150.000 in 2013) leven in povere condities in vluchtelingenkampen, als intern ontheemden. De situatie in die kampen is zo slecht, dat Time-journalist Jason Motlagh in juni van dit jaar sprak over concentratiekampen [x]. (Voor wie denkt dat dit een beetje hyperbolisch is, in de links zitten twee fotoreportages. De beelden spreken voor zich. Ook Human Rights Watch spreekt van een etnische zuivering.) De Rohingya hebben, in tegenstelling tot de andere 135 etnische groepen in Myanmar, geen code gekregen voor de census van 2013, waardoor ze geregistreerd zijn als vreemdelingen (Bengali) in hun eigen land.
Rohingya zijn ook vaak slachtoffer van geweld: aanslagen en lynchpartijen tegen moslims (ook de erkende etnische moslims, zoals de Kaman [x]), zijn schering en inslag. [Tot zover dus de mythe, zelfs volgehouden door mijn goede vriend Christopher Hitchens, dat boeddhisme de enige vredevolle godsdienst is.] Eén van de grootste probleemregio’s qua anti-islamtische geweld is Rakhine zelf, waar het geweld sinds 2012 al aan meer dan 700 moslims het leven kostte. [x]
Na haar vrijlating in 2010, vestigden heel wat Rohingya hun hoop op Nobelprijswinnaar Aung San Su Kyi. Helaas, in tegenstelling tot andere morele zwaargewichten als Desmond Tutu [x] of de Dalai Lama [x], blijft het in haar kamp voorlopig stil omtrent de onderdrukking en genocide van de Rohingya [x].
De UN, die de Rohingya als één van de meest vervolgde groepen ter wereld beschouwt, stelde in november 2013 een resolutie voor die de Rohingya meer rechten moest geven, maar die werd door Myanmar verworpen als een schending van de soevereiniteit van de staat. [x]
De Rohingya zijn niet de enige minderheid die in Myanmar onderdrukt wordt: ook de Kokang [x] en de Panthay [x], twee etnisch Chinese groepen, werden door de militaire junta als tweederangsburgers beschouwd. De Kokang zijn wel erkend als etnische groep en kregen een censusnummer in 2013, de Panthay niet.
Meer lezen?
10 Things You Should Know about the Rohingya (Huffington Post)
www.rohingya.org, de officiële site van ARNO, een representatief orgaan voor de Rohingya gebaseerd in de UK
Burma: End ‘Ethnic Cleansing’ of Rohingya Muslims (HRW)
Trapped inside Burma’s refugee camps, the Rohingya people call for recognition (The Guardian)
Violence Throws Spotlight on Rohingya (Radio Free Asia)
Burma – De verketterde Rohingya in Birma moeten zichzelf redden (een fotoreportage van het NRC-Handelsblad)
een fotoreportage van James Nachtwey via Time
An Open Letter to Aung San Suu Kyi (Sufyan bin Uzayr via http://www.rohingyablogger.com)
Aung San Suu Kyi is turning a blind eye to human rights in the name of politics (The Guardian)
How can Aung San Suu Kyi – a Nobel Peace Prize winner – fail to condemn anti-Muslim violence? (The Telegraph)
Myanmar’s chance to do right by all its people (Desmond Tutu in The Washington Post)
Dalai Lama Pleads for Myanmar Monks to End Violence Amid Damning Rights Report
Genocide: Burma, de Rohingya (InfoNu.nl) [Heb ik erbij gestoken omdat het een Nederlandse bron is.]
Factotum 
3 gedachtes over “4. Waarom spreekt niemand over de Rohingya?”