Een zeldzaam portret van de Gutmensch zonder zijn opgestoken vingertje.
Het is weer zover! Een nieuwe week, een nieuwe column aan het ontbijt die mij aan het schrijven zet. Deze week: Maarten Boudry over de Gutmensch. Ja, ik weet het, we hebben Boudry al gehad [x], maar aangezien ik de laatste weken heel veel gelezen heb over de retoriek van rechts in Europa, dacht ik dat het weleens interessant zou kunnen zijn om een stukje van die retoriek te analyseren.
Normaal gezien houd ik me aan de grenzen van deze blog: ik kies een onderwerp, meestal iets levensbeschouwelijk of uit het brede veld van de kunst, en probeer heel kort en bondig en met lekker veel diverse bronnen iets zinvols te vertellen hierover. In mijn achterhoofd zitten mijn leerlingen, van een derde economie tot een zesde sociaal-technische wetenschappen. Het idee is om laagdrempelig te zijn maar niet kinderlijk, informatief maar toch ook een beetje leuk om te lezen.
Daardoor sneuvelen veel ideeën bij voorbaat. Heel vaak kriebelt het om iets breed maatschappelijks te bespreken of een concrete uitspraak, of ergens mijn eigen licht over te laten schijnen, maar dan houd ik me in en vloek ik een beetje op Facebook. Maar toen ik gisteren struikelde over dit interview, bedacht ik me dat objectief zijn net heel erg nuttig kan zijn om een subjectief punt te maken.
Mijn subjectieve punt is dit: Maarten Boudry is een slechte filosoof (in dit interview), en zegt ethisch onverantwoorde dingen.
En hier volgt mijn objectieve analyse. [Ik ga me beperken tot Boudry’s aandeel in het interview, want alleen hij moet zich aan filosofische standaarden houden, en tot wat er in dit interview neergeschreven staat. Hopelijk heeft hij zelf niet alles exact gezegd zoals het er staat, en geen toestemming gegeven dit zo te publiceren.]
Harry Potter Umbrella door deakazu @ deviantart
Dadaïsme, ken je dat? De kans is heel groot dat de naam je niks zegt – dadaïsme, het klinkt als een vreemde religieuze sekte waarbij volwassen in babytaal spreken om dichter bij hun goddelijke oorsprong te komen of zoiets. Maar je kent ongetwijfeld resultaten van het dadaïsme. Een pissijn bijvoorbeeld. Een BOEM! PAUKENSLAG! Of, geïnspireerd door de beweging: een mosselpot.
Dadaïsme was een heel rebelse kunststroming aan het begin van de 20e eeuw. Ze kwam op samen met dingen als kubisme (denk die vreemde uit driehoeken bestaande vrouwen van Picasso [x]), surrealisme (al die smeltende horloges in het werk van Dalí [x] of de pijp van Magritte [x]) en mijn geliefde Italiaanse futurisme (van mijn thesis).
Factotum 