70. WTD?!

What the Donald? Donald Trump wijst de weg naar de toekomst… maar welke weg?

 

Op 8 november 2016 verkiest de V.S. een nieuwe president. En de president van de V.S. noemt zichzelf niet voor niets the leader of the Free World: beslissingen die in de V.S. worden genomen of door de V.S. worden gesteund, hebben directe gevolgen door de hele wereld. Economie, militaire interventies, relaties tussen westerse en niet-westerse landen… hangen sterk af van de goedkeur van de V.S.

Eén van kandidaten voor 8 november is Donald Trump. Er is al veel te doen geweest over Trump, en elke dag verschijnt er wel een nieuw schandaal. Maar wat zit er achter al die pro- en contra-memes die je op je Facebookwall tegenkomt?

 

Het begin…

Toen Donald Trump op 15 juni 2015 via een roltrap en Rockin’ In the Free World van Neil Young zijn presidentiële campagne inzette, zaten alle zaadjes van wat zou volgen al in die eerste speech vervat. Trump werd ingeleid door dochter Ivanka, die hij wel zou willen daten als ze zijn dochter niet was, en haalde prompt uit naar andere Republikeinse kandidaten (er waren er ca. 1000 in het begin) omdat ze gezweet hadden in hun aankondiging en Trump Tower (waar hij de persconferentie hield) heeft goede airco. Er waren duizenden mensen (journalisten hielden het op een paar dozijn, en een groot deel van hen waren betaalde acteurs [x].) Hij opende met “we will make America great again” want hij zou een grote leider zijn maar ook een cheerleader, beloofde “the best jobs president” te worden die God ooit gecreëerd had. Hij haalde een enkel velletje boven met zijn netto waarde. Volgens Trump was dat 8 miljard dollar. Dat was belangrijk want “I’m really rich”. Kan ook niet anders: aan een lange lijst van al zijn bezittingen voegde hij toe dat hij net een appartement verkocht had voor 15 miljoen dollar aan iemand uit… China! Hij kondigde aan een grote muur te zullen bouwen op de zuidelijke grens (want niemand bouwt muren zoals hij) en Mexico daarvoor te laten betalen. Hij vergeleek de V.S. met een derde wereldland, en een dumpgebied voor de problemen van de hele wereld. Hij omschreef de Mexicaanse immigranten waarvoor voornoemde muur bedoeld was als “they’re bringing drugs, they’re bringing crime, they’re rapist, and some of them, I assume, are good people.” “Nobody will be tougher on ISIS than Donald Trump, nobody”, en hij beloofde prompt ook om nooit mee te doen met een koers, wat een steek was naar buitenlandminister John Kerry die gevallen was met zijn fiets.

De late night talk show hosts vierden feest: Seth Meyers van Late Night op NBC omschreef de kritiek van Fox News op Trumps trage aankomst via roltrap als “Donald Trump is running for president, I’m not going to let you ruin my day”.[x]  Hij vergeleek hem met de T-Rex van Jurassic Park, maar voorspelde meteen dat de race rond Trump zou draaien omdat de andere Republikeinse kandidaten gedwongen zouden worden om op zijn uitspraken te reageren waardoor er nog weinig inhoudelijk debat zou zijn.

Jon Stewart fakete tranen van geluk en omschreef de speech als “over half an hour of the most beautifully ridiculous jibber jabber ever to pour forth from the mouth of a batshit billionaire.” Maar hij omschreef het ook als “America’s Id is running for president”. [x] Stephen Colbert deed een satirische sketch om promotie te voeren voor zijn debuut bij The Late Show [x] waarbij hij de speech nabootste in Trumps slome New York accent, en kondigde aan dat Donald Trump late night televisie “great again” zou maken. Ook James Corden hield het voor The Late Late Show bij een sketch, waarbij hij het aantal herhalingen in Trumps speech in het belachelijke trok.[x]

Zo goed als niemand in de media nam Trump ernstig, behalve één outlet: UNIVISION, het grootste Spaanstalige televisienetwerk in de V.S. UNIVISION zond tot op dat moment Miss Universe uit, een van Trumps vele zakenprojecten, en kondigde meteen aan dat niet meer te willen doen. Beetje logisch: heel wat Spaanstalige burgers in de V.S. hebben Mexicaanse roots. Ze verbraken zo hun vijfjarencontract, waarop Trump hen meteen een rechtszaak beloofde – niet alleen voor contractbreuk maar ook voor defemation, het besmeuren van zijn publieke persona.  Want de kritiek van UNIVISION was schadelijker dan het openlijke racisme van zijn speech… In februari 2016 bereikten UNIVISION en Trumps advocaten een overeenkomst, die wellicht heel wat minder opbracht dan de gezochte 500 miljoen dollar.[x]  Netwerk NBC deed prompt hetzelfde: ook zij verbraken hun contracten voor Miss USA, Miss Universe en voor The Apprentice .[x]

De vete met UNIVISION escaleerde eind augustus, wanneer Trumps body guards journalist Jorge Ramos hardhandig uit een persconferentie zetten ‘omdat hij niet op zijn beurt wachtte’.[x] Het was ook het eerste incident waarbij Trump een journalist viseerde, wat later een patroon zou worden voor al zijn bijeenkomsten en persconferenties, en zelfs een reddit AMA. De rest van de media hield zich op de vlakte: Jorge Ramos wilde vragen stellen als immigrant, en ‘echte’ journalisten vonden dat onrespectvol en niet objectief genoeg. Achter die apathische houding zat een diepere motivatie voor media om niet al te kritisch te zijn t.o.v. Trump: access. Media hebben toegang nodig tot Trump om hem te kunnen interviewen, en zo een scoop te kunnen scoren. De eerste die een nieuwe aankondiging kan publiceren, of die de volgende controverse kan starten, kan rekenen op meer lezers en kijkers, en meer gedeelde artikels. En dat betekent meer geld.

 

De eerste maanden…

Een maand na zijn aankondiging wezen peilingen al uit dat Trump misschien een schot in de roos zou worden, eerder dan een uit de hand gelopen publiciteitsstunt.[x] Maar zelfs dan waren de commentaren eerder spottend: TYT anker Cenk Uygyr vergeleek hem met een monster uit Star Trek dat groter wordt naarmate je meer phasers op hem afschiet, maar het panel was het er over eens dat hij geen kans had om te winnen in de eigenlijke verkiezingen.[x]

In hetzelfde segment noemde Wes Clarke Jr. hem een carnival barker, de man die bezoekers moet lokken naar een circus, en wees erop dat hij een hele generatie Amerikanen getraind had via The Apprentice, maar voegde er meteen aan toe dat hij geen enkele kans had.  Een gelijkaardige opmerking kwam van nieuwsanker Matt Lauer, die hem vergeleek hem met circuslegende PT Barnum.[x]

Een week later (we zijn nog steeds juli 2015) kwam het volgende grote schandaal: Trump had tijdens een interview laten vallen dat hij John McCain geen oorlogsheld vond, want “I like people who weren’t captured”. McCain, die in 2008 de Republikeinse kandidaat was en verloor van Barack Obama’s hope & change -campagne, is een veteraan uit de Vietnamoorlog die zes jaar opgesloten zat in de Hannoi Hilton, een krijgsgevangenenkamp waar hij zwaar gefolterd werd. Hij kreeg de kans om te vertrekken toen de Vietnamezen ontdekten dat zijn vader een belangrijke generaal was in het Amerikaanse leger, maar weigerde omdat niet alle krijgsgevangenen mochten vertrekken. De vreemde houding van McCain, die zijn armen niet verder dan in een hoek van 90° kan optillen door het gebrek aan medische zorg en de folteringen tijdens die ervaring, was aanleiding tot veel hilariteit tijdens zijn campagne. Wat je ook van zijn politieke standpunten vindt: het is heel moeilijk te ontkennen dat McCain zijn status als oorlogsheld verdient. Maar nee: ondanks felle reacties vanuit heel politiek Amerika, ook langs Republikeinse zijde, bleef dit niet kleven.[x] (Trump zelf ontsnapte trouwens aan legerdienst tijdens de Vietnamoorlog door zijn status als student en omdat hij groeispurten had in zijn voeten. Drie keer.[x])

In de kantlijn van dit incident stak er nog een tweede vete de kop op: senator Lindsey Graham wilde zijn vriend en partijgenoot McCain verdedigen. Trump stak in een speech de draak met hem, en gaf vervolgens Grahams persoonlijke telefoonnummer. Luidop. Met camera’s op hem gericht. [x]

Twee maand na zijn aankondiging nam hij deel aan zijn eerste debat en werd door moderator Megyn Kelly van Fox News op de rooster gelegd voor zijn vrouwonvriendelijke uitspraken. The Donald lachte dit weg (en had meteen de zaal op de hand) maar liet de volgende dag wel vallen dat hij geen respect had voor Kelly, dat ze een lichtgewicht is en overschat, en dat er bloed kwam uit haar ogen en “out of her where ever”.  Onmiddellijk ontstond er discussie: had hij een menstruatiegrapje gemaakt? En dat bleef de crux van de controverse, ook nadat hij vervolgens liet weten dat hij haar neus bedoelde. [x]

 

Sterktes van zijn campagne?

In ruwweg twee maanden had Trump de toon gezet voor de rest van zijn presidentiële campagne, en hoewel die langzaam aan veel duisterder werd is wat volgde niet meer dan variaties op een beperkt aantal thema’s. De manier waarop hij die thema’s de campagne deed domineren was door een perfecte mediastorm te creëren: hij doet een uitspraak waarvan hij weet dat er controverse rond zal ontstaan, de media draaien door rond die controverse, hij tweet zijn reacties op het mediacircus en belt vervolgens naar een aantal vaste ochtendshows en Fox News [x]. En dat laatste is een ongelofelijk voordeel: als je alleen maar belt, hoef je je niet netjes te kleden en gespannen in een studio te zitten. Je gelaatsuitdrukkingen (en dus je eerste reacties) zijn onzichtbaar, en je kan checken met een adviseur of Google als je vast zit met een antwoord [x].

Denk ook terug aan Jorge Ramos, en de manier waarop Trump omgaat met de pers. Elke vorm van kritiek wordt afgestraft: reporters van HuffingtonPost en The Washington Post worden bijvoorbeeld gebannen van elk Trump-event, want zij waren te kritisch voor hem. In de nasleep van de Republikeinse debatten weigert Trump zelfs twee keer contact met Fox News, het belangrijkste platform voor conservatieve kiezers en politici.

Dus niet alleen voedt en beheert Trump de stroom aan informatie die over hem rondgaat, waardoor hij elke dag in beeld komt en over de tongen gaat, maar hij zorgt er ook voor dat er niet al teveel kritische stemmen zijn. Het is de perfecte propagandamachine, en hij moet er niet voor betalen.

 

Een sterk wapen dat Trump had in de voorverkiezingen was het feit dat hij tot heel kort voor zijn uiteindelijke nominatie zijn eigen campagne financierde. Dat bleek vooral heel sterk omdat hij meteen in één ruk door kon zeggen dat hij heel wat andere kandidaten in het Republikeinse veld, maar ook Hillary Clinton, bij voorbije verkiezingen financiële steun gegeven had. En hij stak niet onder stoelen of banken waarom: hij verwachtte return on investment. Soms was die return heel eenvoudig: voor de steun die hij aan Clinton gaf, zei hij, kwam ze naar zijn trouw [x].

Money in politics was ook één van de hoofdthema’s van de populistische kandidaat ter linkerzijde, Bernie Sanders, die het onverwacht goed deed bij de Democratische voorverkiezingen. Hij is een ouderwetse sociaal-democraat, die het opnam voor de verarmende middenklasse en de arbeidersklasse die zich vaak in de kou gezet voelt. Discussies over een leefbaar minimumloon, betaald bevallings- en ouderschapsverlof (beiden bestaan amper tot niet in de V.S.) en betaalbaar voortgezet onderwijs zijn essentieel voor de Amerikaanse bevolking, maar worden op nationaal niveau amper gevoerd omdat grote bedrijven en rijke schenkers politici in de richting duwen van een kleine overheid die zo weinig mogelijk belastingen heft op de grootverdieners, de 1%.

 

Een tweede belangrijk wapen is zijn ‘politieke incorrectheid’. Hij spreekt op een heel eenvoudig niveau, geen omwegen of eufemisme, en wat hij zegt resoneert met de onderbuik van de Republikeinse partij [x]: boze blanke mannen (en een handvol vrouwen) die het gevoel hebben dat wat er mis gaat in hun leven de schuld is van iedereen die anders is dan zij. BBC ging op zoek naar waar de Amerikaanse woede vandaan komt in dit artikel. Tot niemands verbazing gaat het terug op die verarmende middenklasse, de frustratie van arbeiders die bedrijven zien wegtrekken door de financiële crisis terwijl bij de banken die de crisis veroorzaakten bijna niemand gestraft of zelfs ontslagen wordt. De loonkloof in de V.S. is gigantisch, en voortgezet onderwijs is vaak onbetaalbaar of leidt tot schulden die je tot je 35e mag afbetalen via twee of meer minimum wage jobs.

Elke etnische groep in de V.S. heeft andere problemen: Native Americans worstelen nog steeds met het systeem van de reservaten, dat hen beperkt zelfbestuur geeft maar te weinig inkomsten om een afdoend gezondheids- of onderwijsbeleid te voeren. De zwarte gemeenschap wordt disproportioneel hard aangepakt in het rechtsysteem: zwarte burgers die gearresteerd worden met weed op zak riskeren veel zwaardere en langere straffen dan blanke burgers, worden sneller tegengehouden voor een controle door de politie en zijn veel vaker het slachtoffer van politiegeweld. Latino’s zitten veel vaker onder de inkomensgrens, en omdat ze veel vaker eentalig Spaans zijn, zijn hun kansen in de Amerikaanse samenleving, die overwegend Engelstalig is (de V.S. heeft geen landstaal), kleiner. Zijn leiden ook onder de angst van veel Amerikanen voor illegale immigranten, die verantwoordelijk zouden zijn voor het gebrek aan jobs en welvaart. Moslims worden dan weer geviseerd omwille van de grote angst voor een terroristische aanslag, terwijl duizenden Amerikanen jaarlijks sterven door wapengebruik en niet door een jihadi met een bom.

Het minderhedenbeleid in de V.S. probeert elk van die doelgroepen gelijke kansen te geven, soms door positieve discriminatie: goed scorende minderheden krijgen voorrang voor voortgezet onderwijs bijvoorbeeld, en organisaties als Black Lives Matter vestigen de aandacht op minderheden. En dat geeft een deel van de blanke gemeenschap het gevoel buitenspel gezet te worden in hun eigen land: hun traditionele christelijke manier van leven komt onder druk te staan, hun openlijke racisme en homofobie is niet langer welkom, en ook in traditioneel blanke regio’s begint langzaamaan kleur binnen te sluipen.

Het is voor Europeanen geen onbekend fenomeen, die angst voor het vreemde en voor het verlies van de eigen cultuur. Ook hier nemen populisten met eenvoudige oplossingen voor complexe problemen het politieke voortouw, denk maar aan de Brexit, en ook hier gebruiken ze De Ander in de samenleving als verenigend vijandsbeeld.

En daarom behoort tot die politieke incorrectheid ook zijn uitgesproken, openlijke, luide racisme.

Trump begon met een racistisch betoog over misdadige Latino’s die moeten buitengehouden worden met een muur, en een migratievoorstel dat kinderen van illegale migranten geboren op Amerikaanse bodem zou deporteren (wat ongrondwettelijk is in de V.S.). Maar daar hield het niet bij op: al snel volgden Chinezen, Spaanstaligen, moslims, Joden, de zwarte gemeenschap, Native Americans en nog eens de zwarte gemeenschap.

Daarnaast gebruikte Trump zijn platform om alle dingen te benoemen (in heel korte zinnen met veel herhalingen van de woorden very, huge, trust en me). het begon met de belofte dat onder Donald Trump zou de V.S. de familieleden van ISIS-strijders doden om de organisatie te raken. En vervolgens volgden politiek incorrecte uitspraken over Israël, George W. Bush verantwoordelijkheid voor 9/11, het gebruik van varkensbloed om moslims te doden (met karakteristiek gebrek aan feitenkennis), Il Papa, vredelievende rabbijnen, concurrent Ted Cruz’ echtgenote Heidi Cruz, vrouwen die een abortus plegen (wat volstrekt legaal is in de V.S.), Oreo’s, de NAVO, de annexatie van de Krim door Rusland die hij zou tegenhouden hoewel de Krim al lang geannexeerd is, wenende baby’tjes,  de échte stichter van ISIS (fun fact: het is Obama), de ouders van een overleden Amerikaanse soldaat,  de Amerikaanse inlichtingendienst, steden, Amerikaanse luchthavens, dikke hackers,  Bill Clinton, zijn microfoon tijdens het eerste debat, een voormalige Miss Universe die een beetje bijgekomen was,  veteranen met PTSD,  zijn eigen running mate Mike Pence, terminaal zieke kiezers die eventueel zouden overlijden voor 8 november… Oh, en Brussel. It’s a hell hole.

Hij wordt ook heel erg gedragen door een klein maar zeer actief segment van de Republikeinse achterban: white supremacists. Toen een voormalige leider van de KKK zijn steun voor Trump uitsprak, was zijn reactie: everybody likes me. Als de journalist dat echt wilde, dan zou hij zeggen dat hij die steun afkeurde. Het was een schouderophaling van een antwoord: de meest racistische organisatie in de Amerikaanse geschiedenis vindt mij tof? Tja, what can I do? [x]

 

Het gevolg van zo’n simplistisch racisme gekoppeld aan een retoriek van uitwijzing, bestraffing en oorlog is een hele reeks geweldplegingen [x], waar Trump telkens op dezelfde manier op reageert: mijn fans houden van mij, ze verdedigen mij, what can I do? Voorbeelden zijn legio: twee mannen in Boston urineerden op een dakloze Latino [x] want Donald Trump (dat waren passionate followers), tijdens rally’s worden betogers fysiek aangepakt [x] of buiten gesleurd [x], naar aanleiding van een rally in New Mexico ontstonden er rellen door anti-Trump betogers [x]. En een oud mevrouwtje dat neergeslagen werd. Een heel cool oud mevrouwtje.

En hij moedigt dit ook aan: op een rally moedigde hij de aanwezigen aan om mensen te slaan, en hij zou hun gerechtskosten wel betalen; en eerder zei hij al zelf dat hij een protester op z’n gezicht wilde slaan [x].

Seth Meyers wijdde er een A Closer Look-segment aan, en TYT-presentator John Iardola heeft er dit over te zeggen:

“Look, I think there is a layer of sort of fun and games to him. But this is a guy, we keep seeing him attracting on the periphery of the people just liking him not being [politically correct] or whatever, the people who want to beat illegal immigrant, the people who want to deport illegal immigrants, who shout out ‘White power!’, who talk about wanting to set up a shooting gallery around the border… Those people are flocking to him. And when one of the best-known white supremacists in recent Americans history [says] ‘I support you, I think you’ve got a great plan, especially your immigration plan’… He needs to repudiate that. He needs to say to his supporters ‘That’s not what my campaign is about.’ … I think [not doing that] is giving a wink and a nod to potentially violent racists”. [John Iardola, 30/8/15]

Trump zelf zegt dat dit alles valt onder een terugkeer naar een vroeger ‘toen alles beter was’ en een voorgestelde politiek van law and order.

 

De toekomst?

Kan The Donald deze verkiezingen winnen? Het korte maar akelige antwoord is: ja. Hillary Clinton is ongelofelijk onpopulair: ze is een rechtse kandidaat in een centrumpartij met een opkomende linkse vleugel. Ze heeft een politieke carrière van 40 jaar achter de rug waarin ze heel wat tijd had om heel wat fouten te maken, en die fouten zijn onderdeel van het Amerikaanse collectieve onderbewustzijn. Ze was de senator van Wall Street voor en tijdens de crash, en stemde mee voor het dereguleren van financiële instellingen, wat uiteindelijk voor een wereldwijde economische crisis zorgde. Ze is een neocon die gelooft in kapitalisme en interventionisme, d.w.z. het militair ingrijpen van de V.S. in buitenlandse conflicten waar het geen eigen belangen heeft, zoals Syrië en Libië. Ze is ook een vrouw, een geoefende en ervaren politica die niet authentiek overkomt, en ze vertegenwoordigt het establishment waar de aanhangers van Trump zo’n hekel aan hebben.

Als Trump er in slaagt zijn potentiële kiezers te mobiliseren om en masse te registreren en te gaan stemmen, dan kan hij het halen van de meest ervaren en onderlegde presidentskandidaat ooit. Gewoon omdat hij de tijdsgeest meeheeft, omdat hij weet hoe hij de media moet manipuleren, omdat hij heel eenvoudige antwoorden formuleert voor complexe problemen en omdat niemand hem ernstig neemt.

 

 

Meer lezen (of kijken):

Fun:

Josh Groban zingt Donald Trumps tweets voor Jimmy Kimmel.

Trevor Noah vergeleek hem op The Daily Show met een Afrikaanse president, White ISIS, Benito Mussolini, een narcist, Tyler Durden, Richard Nixon, goedkope kaas, een racistisch clementijntje, de Dothraki die Daenerys Stormborn gevangen nemen, de vijfde ruiter van de Apocalypse, een racistische pompoen,  The Dress, een gebruikt diafragma op de Jersey Shore,  OJ Simpson, Darth Vader (met een excellente imitatie to boot) en een hond in panty’s.

Bonus: Donald Trump als zwarte rapper, omringd door bling, ho’s en Jordan Klepper, en een rant waarin Noah effectief het belangrijkste anti-Trump punt maakt: Amerika is een natie van immigranten.

Alec Baldwin als Donald Trump en Kate McKinnon als Hillary Clinton vatten het eerste debat voor u samen voor Saturday Night Live.

Stephen Colbert lanceert na truthiness een nieuw woord, Trumpiness,  en deed een Trump or False tijdens de Republikeinse conventie.

Tijdens de White House Correspondents Dinner in 2011, dat in de week viel waarin Obama’s officiële, volledige geboortebewijs gepubliceerd werd (de korte versie stond al lang online), staken zowel gastspreker Seth Meyers and president Obama zelf de draak met Trump, die één van de luidste leden van de birther movement was. Republikeinen beweerden immers dat hij geboren was in Kenya, het land van zijn vader, en niet in de V.S., om hem zo een tweede termijn te kunnen ontzeggen. Het begon met wat Obama omschreef als een homevideo van zijn geboorte (ik ga het niet verpesten, klik gewoon op de link). Hij vergeleek dan Donald Trumps beslissingen als presentator van zijn reality reeks The Apprentice met de taken van een president – these are the things that would keep me up at night. Er verscheen een spotprent met Trumps naam op de zijkant van het Witte Huis, een verwijzing naar Trumps imperium dat bestaat uit  – letterlijk – zijn naam op gebouwen. Want dat is wat Trump verhandelt: het privilege zijn naam te gebruiken. Seth Meyers volgde met een scherpe roast.

Diezelfde Seth Meyers stelde op zijn show Late Night With Seth Meyers een alternatief voor: een serie getiteld Chicago President waarin Trump de rol van president zou mogen spelen. Hij voorzag zelfs een casting en werkte een scène uit. Meyers wijdde ook een segment aan Trumps flip-flops.

James Corden zong samen met Dennis Leary een schone, schone versie van Trump’s an Asshole.

An Illustrated History of Donald Trump’s Hair

 

Fact:

The Guardian doet een wekelijkse fact check onder de noemer: Lyin’ Trump: a weekly fact-check

Politifact, een site die zich volledig wijdt aan het fact checken van Amerikaanse politici, lijstte haar werk op: All 182 Donald Trump fact-checks.

Hier is een compilatie van Donald Trumps mooiste momenten (18 minuten quotes die vooral verteerbaar zijn via Ben & Jerry’s).

John Oliver deed met Last Week Tonight een aantal epische segmenten over Donald Trump: Make Donald Drumpf Again, Border Wall over de haalbaarheid van Trumps bekendste verkiezingsbelofte,  een analyse van de Republican National Convention en een leestip voor Trump getiteld The Kid Who Ran For President.

Een boek dat je misschien niet wil lezen, is Trumps eigen The Art of the Deal. Cracked deed het voor u. Vox las er zelfs 12.

Slate verzamelde voor u 191 dingen die Trump zei en deed die hem ongeschikt maken als president van de V.S.

The Donald Trump phenomenon, explained in 21 maps and charts

 

Opinion:

Het panel van The Nightly Show bespreekt de vraag of Trump wel echt president wil worden…

Clint Eastwood legt uit in dit interview uit waarom hij fan is van The Donald: “he’s onto something, because secretly everybody’s getting tired of political correctness, kissing up. That’s the kiss-ass generation we’re in right now. We’re really in a pussy generation. Everybody’s walking on eggshells. We see people accusing people of being racist and all kinds of stuff. When I grew up, those things weren’t called racist.”

Harry Potter-fans daarentegen zijn minder te vinden voor The Donald, misschien omdat ze Deathly Hallows gelezen hebben?

Hier ontdek je of jouw idool zich uitgesproken heeft tegen Trump… of net voor. En ook Republikeinen zijn verdeeld.

Historicus Robert Paxton somt de gelijkenissen op tussen Donald Trump en grondlegger van het fascisme Benito Mussolini.

Stephen Fry schreef een opiniestuk n.a.v. de campagne van Trump: Trumpery Towers Over All.

Een artikel over een racistische en fascistische episode uit Trumps verleden: Donald Trump and the Central Park Five: the racially charged rise of a demagogue.

Over het laatste nieuwe schandaal (op 8/10 althans): “Grab ’em by the pussy”: how Trump talked about women in private is horrifying.

Over Trumps campagnestrategie en speeches kan je volgende artikels lezen: Donald Trump’s Un-American Acceptance Speech, The Great Trump Tax Mysteries: Is He Hiding Loopholes, Errors, or Something More Serious?,  The Three Types of Trump Voters,  This Harvard study is a powerful indictment of the media’s role in Donald Trump’s rise,  How Donald Trump Picked His Running Mate,  Is Donald Trump a Populist? Or is he just popular?,  The Triumph of the Chaos Candidate en  ‘Trumpism’ and the Rift Between Belief and Truth,

Over de inhoud van Trumps campagne (hoe beperkt die ook is) kan ik deze artikels aanraden: How Trump Is Recycling Nixon’s ‘Law and Order’ Playbook,  Translating Trump’s Foreign Policy,  Trump Doesn’t Understand Cyberwar,  Donald Trump’s threat to dismantle NATO, explained,  Trump’s favorite dictators: In reviled tyrants, GOP nominee finds traits to praise,  With His Finger on the Trigger: The insane risks of Donald Trump’s stance on nuclear weapons en  Trump Calls For “Extreme Vetting” And “Ideological Screening” Of New Immigrants,

Artikels die context bieden voor deze campagne zijn o.a. The rise of American authoritarianism,  Waar de Amerikaanse verkiezingen over gaan als je het niet over Trump of Clinton hebt,  The great unsettling: Looking for America,  How America Made Donald Trump Unstoppable,  37 maps that explain how America is a nation of immigrants,  God is in Amerika straks niet langer standaard een Republikein en The danger of the right’s noise machine: Years of misinformation led to Trump’s rise.